Retusz
Ważną charakterystyką każdej fotografii jest jej ostrość. Wyostrzanie obrazu stosujemy zwykle w celu dokładniejszego uwidocznienia drobnych elementów, a także poprawy jakości obrazu. Zabieg ten pozwala poprawić zdjęcia delikatnie nieostre lub zamglone ze względu np. na ograniczoną przejrzystość powietrza. Zdarza się wprawdzie, że efekt zamglenia konturów jest świadomie wprowadzonym elementem fotografii, jednak może być również niepożądany. Wyostrzanie pozwala też uwypuklić detale obrazu, które nie byłyby widoczne bez zastosowania tego zabiegu. Zabiegiem przeciwnym do wyostrzania, jest tzw. zmiękczanie obrazu. Stosujemy je wówczas, gdy pokazanie na fotografii drobnych elementów jest niekorzystne - przykładem są tutaj zdjęcia portretowe, wykonywane zazwyczaj przy dużym powiększeniu, w ostrym oświetleniu. W takich warunkach rejestrowane są szczegóły prawie niewidoczne w normalnym warunkach. Oczywiście, można uniknąć tego jeszcze przed zarejestrowaniem obrazu, stosując rozproszone oświetlenie czy też obiektywy miękko rysujące, jednak wszystkich efektów niepożądanej - w tym wypadku - nadmiernej ostrości, nie jesteśmy w stanie usunąć. Dlatego stosuje się zabieg zmiękczania obrazu. Silne zmiękczenie obrazu prowadzi ponadto do rozmycia tła, dzięki czemu pierwszy plan staje się bardziej uwypuklony. Opisane metody nie są oczywiście jedynymi technikami korekcyjnymi, stosowanymi przy reprodukcjach fotografii. Należy wspomnieć o takich zabiegach, jak redukcja efektu czerwonych oczu, korekta balansu bieli, usuwanie efektu mory czy artefaktów JPEG, charakterystycznych dla użycia algorytmu kompresji JPG w stosunku do fotografii z dużą liczbą skontrastowanych obszarów. Korzystając umiejętnie z dostępnych metod, jesteśmy w stanie zamienić stare, zniszczone zdjęcie w piękną fotografię, na którą o wiele przyjemniej jest popatrzeć.
Rys. 9 Reprodukcja: z lewej strony stara fotografia; z prawej obraz poddany obróbce